Uppeldi

Á heimilinu hjá mér er unglingur á 17. ári.  Maður er alltaf að reyna að vanda sig í þvi hvernig maður á að ala hann upp.  Ég man hvernig ég var sem unglingur.  Ég man hvernig það var þegar ég var ungur og "allir" hinir máttu á meðan ég mátti ekki.  Ég man vel eftir því þegar ég var reiður og fór inn í herbergi þegar ég mátti ekki það sem "allir" hinir máttu. 

Í dag er þetta alveg eins, nema það að nú er maður hinumegin við borðið.  Í dag er maður að þræta við unglinginn eins og maður þrætti sjálfur við sína foreldra.  Nú er maður alveg eins strangur og foreldrar manns voru. 

Hvað er maður að reyna að gera við barnið?  Er rétt að setja börnum og unglingum reglur?  Hvað á maður að vera strangur á reglunum?  Hvenær á maður að gefa eftir?  Hefur maður skaðast eitthvað af því að hafa þurft að fara eftir reglum þegar maður var yngri?  Er maður betri eða verri maður?  Er maður sterkari eða veikari einstaklingur?  Er maður "skemmdur" eftir "harðræðið"?

Er ekki til bók eða heimasíða þar sem maður lærir að ala upp börnin sín?

Ég var einu sinni unglingur.